Gdzie W Pit Wpisać Ulgę Na Samochód?

• Ulga rehabilitacyjna na samochód przysługuje osobie mającej status osoby niepełnosprawnej i osobie mającej na utrzymaniu taką osobę.
• W 2022 r. ulga rehabilitacyjna na samochód wynosi 2280 zł. Taką kwotę osoby niepełnosprawne lub ich opiekunowie mogą odliczyć w zeznaniu podatkowym PIT za 2021 r.
• Do ulgi rehabilitacyjnej na samochód zalicza się wydatki na utrzymanie pojazdu. To m.in. kwoty przeznaczone na zakup paliwa czy ubezpieczenie OC,
• W przypadku ulgi rehabilitacyjnej na auto nie jest konieczne udokumentowanie wydatków. W razie kontroli wystarczy złożyć oświadczenie.
• Skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej na auto nie jest uzależnione od posiadania prawa jazdy. Osoba niepełnosprawna musi być właścicielem lub współwłaścicielem auta.
• Ulgę rehabilitacyjną na samochód rozlicza się w rozliczeniu rocznym PIT. W tym celu należy wypełnić załącznik PIT/O.

Jesteś osobą z niepełnosprawnością lub masz na utrzymaniu taką osobę? Możesz skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej na samochód. Ulgę rozlicza się w zeznaniu podatkowym PIT. Dowiedz się, ile wynosi ulga rehabilitacyjna za 2021 rok. Poniżej znajdziesz też odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania, które dotyczą ulgi rehabilitacyjnej na auto.

Jak odliczenie ulgi na samochód dla osoby niepełnosprawnej?

• Ulga rehabilitacyjna na samochód przysługuje osobie mającej status osoby niepełnosprawnej i osobie mającej na utrzymaniu taką osobę.
• W 2022 r. ulga rehabilitacyjna na samochód wynosi 2280 zł. Taką kwotę osoby niepełnosprawne lub ich opiekunowie mogą odliczyć w zeznaniu podatkowym PIT za 2021 r.
• Do ulgi rehabilitacyjnej na samochód zalicza się wydatki na utrzymanie pojazdu. To m.in. kwoty przeznaczone na zakup paliwa czy ubezpieczenie OC,
• W przypadku ulgi rehabilitacyjnej na auto nie jest konieczne udokumentowanie wydatków. W razie kontroli wystarczy złożyć oświadczenie.
• Skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej na auto nie jest uzależnione od posiadania prawa jazdy. Osoba niepełnosprawna musi być właścicielem lub współwłaścicielem auta.
• Ulgę rehabilitacyjną na samochód rozlicza się w rozliczeniu rocznym PIT. W tym celu należy wypełnić załącznik PIT/O.

Jesteś osobą z niepełnosprawnością lub masz na utrzymaniu taką osobę? Możesz skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej na samochód. Ulgę rozlicza się w zeznaniu podatkowym PIT. Dowiedz się, ile wynosi ulga rehabilitacyjna za 2021 rok. Poniżej znajdziesz też odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania, które dotyczą ulgi rehabilitacyjnej na auto.

Jak obliczyć ulgę na samochód?

W roku podatkowym 2021 można dokonać odliczenia do wysokości 2280 zł. Z tej ulgi rehabilitacyjnej na samochód mogła skorzystać osoba niepełnosprawna, podatnik utrzymujący osobę niepełnosprawną (której ubiegłoroczny dochód był niższy niż 14 400,00 zł) lub niepełnosprawne dziecko do 16. roku życia.

Jak odliczyc paliwo od podatku osoba fizyczna?

Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno – Finansowych nr 14 (1057) z dnia 10.05.2020 Prowadzę jednoosobową działalność gospodarczą (opodatkowaną PIT na zasadach ogólnych), w ramach której dokonuję sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej z VAT. Na potrzeby tej działalności wykorzystuję samochód osobowy (wzięty w leasing operacyjny), który użytkuję do tzw.

Celów mieszanych, tj. służbowych i prywatnych (nie prowadzę ewidencji przebiegu pojazdów dla celów VAT). W jakiej wysokości mogę zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup paliwa do ww. samochodu? Podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup paliwa w wysokości 75%.

W ramach tego limitu rozlicza się kwotę odpowiadającą cenie netto paliwa wraz z niepodlegającą odliczeniu kwotą VAT naliczonego.

Kto może odliczyć paliwo?

Zwrot za paliwo 2022 – Pojawiające się w ostatnim czasie doniesienia medialne mówiące o tym, że pracownicy mogą zastosować odliczanie paliwa od podatku, są pewnym uproszczeniem i nie do końca precyzyjnie określają istotę rzeczy. Pod pojęciem “ulga na dojazdy do pracy” w rzeczywistości nie kryje się żadna nowa preferencja podatkowa.

1. Chodzi mianowicie o określone w Kodeksie Pracy i obowiązujące już od lat pracownicze koszty uzyskania przychodów – zatrudniony ma prawo pomniejszyć swoje przychody o tę właśnie koszty, a co za tym idzie – zapłacić mniejszy podatek.
2. Wspomniane koszty przysługują każdemu pracownikowi zatrudnionemu w oparciu o umowę o pracę – niezależnie od tego, czy do pracy dojeżdża własnym samochodem, komunikacją publiczną czy też przybywa do niej spacerem.

Ich wysokość została określona w ustawie o PIT i jest uzależniona, przede wszystkim od tego, czy zatrudniony dojeżdża do miejsca pracy z innej miejscowości. Zgodnie z obecnie obowiązującymi regulacjami pracownik, który mieszka w miejscowości, w której znajduje się zakład pracy, ma prawo do pomniejszenia przychodów uzyskanych z pracy o 250 zł miesięcznie, czyli maksymalnie trzy tys.

1. Zł za cały rok podatkowy.
2. Natomiast pracownik dojeżdżający z innej miejscowości korzysta z prawa do odliczenia kosztów w wysokości 300 zł miesięcznie.
3. Jednak nie więcej niż 3,6 tys.
4. Zł za rok podatkowy.
5. Ministerstwo Finansów Zgodnie z przepisami, osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, która mieszka w tej samej miejscowości, w której pracuje, może odliczyć miesięcznie 250 zł, a rocznie maksymalnie 3000 zł.

O 50 złotych więcej co miesiąc pomniejszy swój dochód osoba dojeżdżająca do miejsca pracy z innej miejscowości. W praktyce jednak pracownicy nie korzystają z odliczenia samodzielnie, ponieważ z reguły koszty te automatycznie uwzględnia pracodawca, tj.

Czy zakup okularów można odliczyć od podatku?

niepelnosprawni.pl poradnik Odliczenie faktury za okulary Lewy panel Czy przy takim stopniu niepełnosprawności 05-R 11-I można odliczyć fakturę za okulary do chodzenia i czytania, które zlecił okulista z powodu pogorszenia się wzroku? Szanowna Pani, przepis art.26 ust.7a pkt 3 ustawy o PIT stanowi, że za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności.

Oznacza to, że taki sprzęt (urządzenie, czy narzędzie) musi posiadać właściwości leczniczo-rehabilitacyjne lub ułatwiać tej osobie, ze względu na jej niepełnosprawność, wykonywanie czynności życiowych. Z przytoczonych uregulowań wynika zatem, że:

pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek, zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu lub ułatwiać wykonywanie czynności życiowych, cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.

Przy czym, do oceny przydatności tego sprzętu w rehabilitacji pomocnym będzie oparcie się na zaświadczeniu lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia konkretnej osoby niepełnosprawnej i potrzeb indywidualnej rehabilitacji.

W ramach ulgi rehabilitacyjnej można uwzględnić zakup okularów korekcyjnych, jeżeli jest to wydatek na indywidualny sprzęt niezbędny w rehabilitacji, ułatwiający wykonywanie czynności życiowych oraz odpowiadający potrzebom wynikającym z niepełnosprawności. Podsumowując, jeśli w orzeczeniu brak informacji o niepełnosprawności narządu wzroku, a okulary są tylko korygujące, to możliwość odliczenia poniesionego wydatku jest wątpliwa.

Prawidłowe określenie, czy dany wydatek spełnia powyższy cel, jest elementem bardzo często kwestionowanym przez organa podatkowe. Każda sytuacja niepełnosprawnego podatnika jest inna. Każdy posiada inne potrzeby do samodzielnego funkcjonowania/egzystowania przy współwystępowaniu niepełnosprawności, a w związku z tym różne potrzeby poniesionego wydatku.

z telefonu stacjonarnego – tel.801 055 055, z telefonu komórkowego – tel.22 330 03 30.

Z poważaniem, Anita Siemaszko, prawnik Prawy panel

Jakie usługi stomatologiczne można odliczyć od podatku?

0114-KDIP2-1.4010.174.2017.1.JC – Koszty niezbędnego usunięcia zębów w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Na podstawie art.13 § 2a, art.14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r. poz.201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2017 r.

• Data wpływu 19 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.
• W dniu 19 lipca 2017 r.
• Wpłynął do tutejszego organu ww.
• Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe. Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym z uwagi na złośliwą chorobę nowotworową tarczycy o symbolu 11-I. W związku z występującymi przerzutami, długim okresem leczenia (od 2005 r.), przebytymi 3 operacjami oraz radioterapią stan zdrowia Wnioskodawcy uległ znacznemu pogorszeniu.

Na skutek naświetleń oraz dużej ilości przyjmowanych leków szczególnej degradacji uległo uzębienie Wnioskodawcy. Dodatkowo nastąpiła demineralizacja zębów. W 2017 r. w toku leczenia stomatologicznego koniecznym okazała się ekstrakcja wielu zębów, których nie było możliwości leczenia lub odbudowy, a następnie wstawienie sztucznej szczęki.

Z uwagi na rozległość zabiegu, czyli konieczność usunięcia 11 zębów Wnioskodawca dokonał usunięcia zębów w dwóch etapach. Były one usuwane kolejno w zabiegu pod znieczuleniem ogólnym, a następnie w znieczuleniu miejscowym. Reszta zębów jaka została w szczęce została naprawiona w toku leczenia stomatologicznego.

Za usunięcie zębów Wnioskodawca otrzymał fakturę VAT dokumentującą poniesione wydatki. W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie. Czy koszty usunięcia zębów można zakwalifikować do “wydatków medycznych” i skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej? Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art.26 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od podstawy opodatkowania można odliczyć wydatki poniesione na ekstrakcję zniszczonych zębów w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Bezpośrednią przyczyną demineralizacji oraz całkowitego rozpadu zębów była choroba nowotworowa i związane z nią leczenie radiologiczne i farmakologiczne. Pozostałości po zębach, które należało usunąć były źródłem kolejnych zakażeń i stwarzały dodatkowe zagrożenie dla stanu zdrowia.

Zgodnie z celami ulgi rehabilitacyjnej służy ona redukcji kosztów związanych z rehabilitacją oraz ułatwianiem wykonywania czynności życiowych w minionym roku przez podatnika posiadającego status osoby niepełnosprawnej. W ocenie Wnioskodawcy zostały w tym przypadku spełnione te warunki. Usunięcie zęba nie było sprawą wyboru lub estetyki, ale okazało się konieczne ze względów medycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe. Zgodnie z art.26 ust.1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U.

1. Z 2016 r. poz.2032 z późn.
2. Zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art.29-30c, art.30e i art.30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art.9, art.24 ust.1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art.24b ust.1 i 2, lub art.25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art.26 ust.7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust.7b-7g tego artykułu. Przepis art.26 ust.7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust.1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na: 1.

1. Adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 2.
2. Przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 3.
3. Zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego; 4.

zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym; 6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne; 7.

• Opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł; 8.
• Utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł; 9.

opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa; 10. opłacenie tłumacza języka migowego; 11.

kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia; 12. leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo); 13.

odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne: a. osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego, b. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż wymienione w lit.

A; 14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł; 15.

odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem: a. na turnusie rehabilitacyjnym, b. w zakładach, o których mowa w pkt 6, c. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11 Stosownie do treści art.26 ust.7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust.7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: 1.

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub 2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo 3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art.26 ust.7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust.7a jest mowa o osobach zaliczonych do: 1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo b.

znaczny stopień niepełnosprawności; 2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a. całkowitą niezdolność do pracy albo b. umiarkowany stopień niepełnosprawności. Natomiast w myśl art.26 ust.7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust.1, z zastrzeżeniem ust.7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Wydatki, o których mowa w ust.7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art.26 ust.7b ww. ustawy). Katalog wydatków rehabilitacyjnych jest katalogiem zamkniętym, tzn.

odliczeniu podlegają wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania, a wobec tego nie jest dopuszczalne stosowanie wykładni zarówno rozszerzającej, jak i zawężającej.

Stosownie do zacytowanego wyżej art.26 ust.7a pkt 6 ustawy za wydatki, o których mowa w ust.1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji pojęcia “zabieg”, “rehabilitacja” oraz “rehabilitacja lecznicza”, zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę.

1. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w “Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz “Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np.
2. Skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje m.in.

zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię, kinezyterapię. Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym z uwagi na złośliwą chorobę nowotworową tarczycy o symbolu 11-I.

W związku z występującymi przerzutami, długim okresem leczenia (od 2005 r.), przebytymi 3 operacjami oraz radioterapią stan zdrowia Wnioskodawcy uległ znacznemu pogorszeniu. Na skutek naświetleń oraz dużej ilości przyjmowanych leków szczególnej degradacji uległo uzębienie Wnioskodawcy. Dodatkowo nastąpiła demineralizacja zębów.

W 2017 r. w toku leczenia stomatologicznego koniecznym okazała się ekstrakcja wielu zębów, których nie było możliwości leczenia lub odbudowy, a następnie wstawienie sztucznej szczęki. Z uwagi na rozległość zabiegu, czyli konieczność usunięcia 11 zębów Wnioskodawca dokonał usunięcia zębów w dwóch etapach.

• Były one usuwane kolejno w zabiegu pod znieczuleniem ogólnym, a następnie w znieczuleniu miejscowym.
• Reszta zębów jaka została w szczęce była naprawiona w toku leczenia stomatologicznego.
• Za usunięcie zębów Wnioskodawca otrzymał fakturę VAT dokumentującą poniesione wydatki.
• W świetle zacytowanych wyżej przepisów – na tle opisanego zdarzenia przyszłego – uznać zatem należy, że wydatków na usunięcie zębów nie sposób zakwalifikować do wydatków na zabiegi rehabilitacyjne, o których mowa w art.26 ust.7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani również do żadnego innego z katalogu wydatków wymienionych w art.26 ust.7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca w art.26a ust.7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał bowiem wyraźnie, że odliczeniu podlegają wydatki poniesione m.in. na zabieg rehabilitacyjny.

Gdyby wolą Ustawodawcy było, aby każdego rodzaju wydatki poniesione przez osobę niepełnosprawną w związku z jej leczeniem (w tym wydatki na zabiegi ekstrakcji zębów) dawały prawo do ich odliczenia w ramach omawianej ulgi, to taki zapis zawarłby w ustawie.Zatem wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na ekstrakcję zębów – pomimo faktu, że zostały poniesione na skutek choroby nowotworowej i jej leczenia radiologicznego i farmakologicznego – nie podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywa się ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

1. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
2. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.
3. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul.

Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach ( art.47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r. poz.1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art.3 § 2 pkt 4a (art.53 § 1 ww.

Ustawy). Jednocześnie, zgodnie art.57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Czy można odliczyć prywatną wizytę u lekarza 2022?

Katalog wydatków uprawniających do skorzystania z ulgi zawarty jest w art.26 ust.7a updof. Wydatki na odpłatne konsultacje medyczne (lekarskie) nie mieszczą się jednak w zakresie wyszczególnionych tu kategorii wydatków.

Czy ulga rehabilitacyjna jest uzależniona od dochodu?

Co jeszcze warto wiedzieć o uldze rehabilitacyjnej? – Ulga rehabilitacyjna to odliczenie od dochodu. Jeżeli zatem dochód podatnika nie pozwala na odliczenie wydatków poniesionych przez podatnika w danym roku podatkowym, nie będzie mógł ich odliczyć w zeznaniu podatkowym za rok kolejny (lata następne).

Gdzie w pit 37 wpisać wydatki na leki?

Ulga na leki – gdzie wpisać? – Podatnik korzystający z ulgi na leki powinien skorzystać z załącznika PIT/O. Często rodzi to problem, gdyż nie jest w nim wyszczególniona specjalna rubryka, gdzie wpiszemy poniesione wydatki na leki. Koszty poniesione na zakup leków zalicza się bowiem do ulgi rehabilitacyjnej.

Albin Sokołowski